Op honden is ze ook niet echt gesteld. Op een dag, in november 2013, toen ze nog jong was, had ik de honden eens meegenomen naar de weide. Ze had zo'n schrik van ze dat ze altijd wegrende van hun. De honden vonden dat wel leuk en dachten met haar te spelen. Op een gegeven moment wilde ze op het watervat springen, maar ze viel ernaast. Ik hoorde haar enorm schreeuwen en was meteen gaan kijken. Ik ging meteen kijken en zag dat ze niet meer op haar linker achter pootje steunde. Toen we haar oppakte om te kijken wat er scheelde merkte we dat haar pootje te fel in de verkeerde richting kon. We hebben meteen onze kleine huisdierenpraktijk gebeld om te horen of we met haar langs mochten komen. We mochten meteen langsgaan en ze hebben daar meteen en rx van haar pootje genomen. Daarop merkte ze dat er in haar gewricht pezen overgescheurd waren. Er waren 3 opties voor mij toen. Amputeren, opereren of laten inslapen. Dat laatste wou ik niet horen. Ik besloot om haar te laten opereren om te zien of ze het konden oplossen en zo niet mochten ze de poot amputeren. De uren gingen zo traag vooruit. Toen kreeg ik telefoon dat de operatie gelukt was. Ik was zo blij. Ze hadden alles kunnen vast zetten met een plaat en schroeven. Nu kwam het moeilijkste deel: Revalideren! 

Sugar moest 3 maanden rusten in een bench en ze mocht niet zot doen met haar pootje. We hadden haar dan maar bij ons thuis in het grote hondenhok gezet met daarin de bench en veel stro. Het was winter en met een kaal geschoren pootje krijg je het makkelijk koud, dus ik had mijn stikkunsten boven gehaald en haar een fleece jasje gemaakt. 

De eerste dagen waren zwaar. Ze zat op een vreemde plaats alleen opgesloten in een kooi. In die tijd had ik gelukkig nog geen job en kon ik me bezig houden met haar. In het begin durfde ze niet te plassen in de bench dus liet ik haar er om de paar uur even uit om te plassen en even de benen te strekken. 3 maanden lang heeft ze constant in de bench gezeten met een paar uurtjes per dag dat ze even mocht rondstappen. In deze tijd is ze zeer aanhankelijk geworden. Logisch ook want het enige dat ze zag was ik die langskwam om haar te verzorgen. Na de 3 maanden bench rust mocht ze terug langzaam aan beginnen rond stappen. In het begin ging ik met haar aan de leiband wandelen zodat ik haar bewegingen kon controleren en ze niet te zot deed. In verloop van tijd hadden we thuis een stukje gazon afgespannen zodat ze naar buiten kon, maar nog altijd onder toezicht. 

Na een tijd ging het zelfs heel goed dat ik haar de hele dag buiten liet zonder toezicht. Al snel stond ze terug rond te rennen en te spelen en te springen. Omdat ze nu thuis zat en geen soortgenoten bij zich had begon ze zelfs te spelen met de honden. En wat een plezier dat ze hadden.

In April kon ze eindelijk terug naar de weide met onze pony en andere geit Caramel. Algauw zag je niet meer dat ze haar pootje gebroken had. En racen kon ze nog beter als voordien. 

Als ik haar nu zie moet ik soms al goed nadenken welk pootje het is. Ze doet alle dingen die een geitje doet. Ze rent rond, ze springt, ze speelt, hoornstoot met de rest. Je kan er niets meer van merken dat zij ooit iets heeft gehad aan haar pootje. Ik ben zo blij dat ik haar die dag heb laten opereren, want nu is ze een pracht van een geitje en de trotse moeder van mijn eerste lammetjes.

Op 2 november 2016 is ze voor de eerste keer bevallen van 2 miekes: Sweet Applejuice & Sweet Milkyway

Op 14 mei 2017 is ze voor een tweede keer bevallen van 3 bokjes: Sweet Oreo, Sweet Tuc & Sweet Brownie

Op 13 maart 2020 is ze voor de derde keer bevallen van 1 mieke & 2 bokjes: Sweet Maggie, Sweet Mario & Sweet Luigi

Bij deze zal er niet meer gekweekt worden met Sugar, vanwege ze al een oudere geit is en ze moeite heeft met kauwen en zo niet goed op conditie kan blijven om haar lammetjes groot te brengen.  Bij deze mag ze nu genieten van haar welverdiend pensioen